Helft kleine woningcorporaties verdwijnt binnen nu en vijf jaar: dat is toch niet de bedoeling?
Onze bedoeling: De kracht van klein: betaalbaar, lokaal maatwerk; hoge klanttevredenheid, menselijke maat.
Verspreid over ons land zijn ca. 140 kleinere en middelgrote corporaties actief, die samen zorgen voor de huisvesting van zo’n 300.000 huishoudens. We zijn sterk lokaal verankerd zijn, scoren hoog op onze dienstverlening en staan met beide benen midden in de samenleving.
Over de maatschappelijke toegevoegde waarde van de kleinere corporaties is er vrijwel nooit discussie. Sterker nog, meerdere onderzoeken tonen aan dat hun meerwaarde naar en voor de huurder bewezen is. We werken steeds meer in netwerken met zorg, welzijn en gemeentes om met elkaar te zorgen voor leefbare buurten, met een goede thuisbasis voor juist die mensen, die daar zelf minder toe in staat zijn. Korte lijnen maken dat we snel oplossingsgericht kunnen werken.
Door toenemende regeldruk en inperking van vrijheden is een bestuurder van een kleine corporatie nu wel dagelijks in de weer met governance, het op orde houden van reglementen en statuten, verantwoording naar interne en externe toezichthouders, etc. Dit staat ver af van de bedoeling van volkshuisvesting.
Uitholling woningcorporaties door onevenredige regeldruk en Rijksbelastingen
Vreemd dan dat juist dat de kleinschalige corporatie de dupe dreigt te worden van de gevolgen van de toenemende regelgeving en administratieve lastendruk. Inmiddels gaat gemiddeld 15% van de beïnvloedbare bedrijfskosten op aan de accountant en daaraan gerelateerde kosten. Zet dat naast de drie maanden huur, die gemiddeld voor een corporatie opgaan aan de betaling van de verhuurdersheffing en vennootschapsbelasting, dan wordt de financiële speelruimte voor corporaties steeds kleiner. Dat speelt niet alleen bij kleinere corporaties, maar ook bij grotere corporaties.
Corry Keulen, Woningvereniging Nederweert: “Controle en toezicht is goed, maar slaat wel door naar onevenredige tijdsinvestering en kosten. Die ten koste dreigen te gaan van de oorspronkelijke bedoeling: betaalbare huisvesting voor de doelgroep.”
Keuzes maken: waarom, wat, hoe en met wie?
En ja: als je de euro’s maar een keer kunt uitgeven, dan dwingt ons dat tot het maken van keuzes: wat willen we doen, gekoppeld aan onze lokale opgaven. Hoe willen we dat doen en met wie kunnen we dat het beste doen en last but not least we doen het voor de huurder die het financieel al zwaar genoeg heeft.
Onze lokale volkshuisvestelijke opgaven zijn daarin leidend, naast een gezonde bedrijfsvoering. We zien kleinere corporaties inderdaad fuseren, maar niet en masse. Het is een eigenstandige afweging die mede afhankelijk is van lokale omstandigheden. Een keuze die ook regelmatig resulteert in intensieve samenwerking, in de zogeheten back office activiteiten ten behoeve van de verlaging van bedrijfslasten.
Fons Köster, Van Alckmaer voor Wonen: “Woningcorporaties bevinden zich in financieel zwaar weer door de verhuurders- en saneringsheffing, de belastingen vanuit de rijksoverheid en oplopende bouwkosten. Die euro’s verdwijnen in de schatkist en met name in de algemene middelen in plaats van terugvloeien naar de sociale huursector: oftewel naar de huurder.”
Keuzes maken, juist ook in Rijksbeleid
We willen ons werk goed blijven doen: lokaal en voor de vele huishoudens in ons land, die aangewezen zijn op een betaalbare, duurzame woning in de sociale huursector. Dat kunnen we alleen als het Rijksbeleid niet contraproductief werkt.
We willen en kunnen een bijdrage leveren aan de gewenste extra nieuwbouw, verduurzaming van ons woningbezit en leefbare wijken als het Rijk bereid is:
- de OOB-status voor corporaties op te hogen tot 25.000 woningen;
- de administratieve lastendruk te verlagen;
- de verhuurdersheffing om te zetten naar een investeringsheffing voor verduurzaming en ver- en nieuwbouw;
- de Vpb voor corporaties af te schaffen: we zijn immers geen winstgevende bedrijven.
Zie ook reactie op aedes.nl d.d. 12 juli 2019
Op 9 juli 2019 plaatste het FD een artikel onder de kop Aedes: helft kleine corporaties verdwijnt binnen vijf jaar. Het MKW bestuur reageert.
